I left home when I was 20. I had studied Physics(Major) and had no idea what to do next. I took to the seas, I think looking back it was more like a refuge, an asylum. Seeking to get away from all that peer pressure, myself and what not.
1991 June 7, around midnight I arrive in Lagos, Nigeria. Company agent ships me to the nearby hotel to wait for my first “boat”. That's the first time in my life I saw a lot of people , a race totally different from ours. I was warned to be careful, protect my wallet, but they came across as just about any other regular folk. That was my “first encounter”.
Funny, since then I have worked with all kinds of nationalities (Japanese, Chinese, Malaysians, Indonesians, Dutch, Scandinavians, Thai, Americans, Spanish, Argentinians,..I can go on and on). What I have learned in all that is that we are all so much alike. But on board a ship it is “really” different. Your job is crucial and you must work together. That makes you accept each other realistically and naturally. The continuity of your job is very crucial to work together and vice versa. Job selection is very strict and repercussions are severe(if you can’t be that crucial process in business continuity due to your reservations—you get fired, you need to go home, that’s as simple as that). So this is actually a perfect example of a totally effective, result oriented team effort. No one’s got time to squander.
Having done my stint at sea, I decided to become a landlubber in 1999. With a bit of VBA experience on the job, No native language skills, new country. It was a major challenge. And exactly that was something which I looked forward to. Long story short. I learnt the language (native =Dutch) at a speeding pace [and was asked to do a little speech in the town hall (request from the Mayor)], got a job and things began to shape up nice. I then took up Oracle and that was the turning point to my career.
I’ve (tried to) come in terms with a totally different kind of work floor here on land(and in vain). Which is TOTALLY HAPHAZARD!!!. The world here in the corporate world runs very differently. There are no dead lines, no sense of responsibility, too much aggression or no (effective) aggression at all. All that “deadly masala” that can make any well planned, organized team rot in no time. I have never been able to understand the idea of letting a “self serving” management using organizations as hopping stones to make their own ends meet. There is too much of the underutilized (if not totally ignored) chi. So much talent and so much waste. Too many opinions and no concrete decisions. Too much talk and no action. Too much retreat and no advance.
I personally think my orientation is thanks to all those people who I never had the time to "scan under my regressive microscope"(read = judge and mis-judge alike) but get up and work together with them. It has been been a "world experience"(as a friend puts it) for me. I propose that we start getting adaptive. Instead of bringing in software which will be “adaptive”, “on demand”, we must start tuning ourselves to dance in that rhythm. Learn to understand that together we have to churn out the goods out of that refinery. Together we need to march and there is NO TIME TO FRET.
1991 June 7, around midnight I arrive in Lagos, Nigeria. Company agent ships me to the nearby hotel to wait for my first “boat”. That's the first time in my life I saw a lot of people , a race totally different from ours. I was warned to be careful, protect my wallet, but they came across as just about any other regular folk. That was my “first encounter”.
Funny, since then I have worked with all kinds of nationalities (Japanese, Chinese, Malaysians, Indonesians, Dutch, Scandinavians, Thai, Americans, Spanish, Argentinians,..I can go on and on). What I have learned in all that is that we are all so much alike. But on board a ship it is “really” different. Your job is crucial and you must work together. That makes you accept each other realistically and naturally. The continuity of your job is very crucial to work together and vice versa. Job selection is very strict and repercussions are severe(if you can’t be that crucial process in business continuity due to your reservations—you get fired, you need to go home, that’s as simple as that). So this is actually a perfect example of a totally effective, result oriented team effort. No one’s got time to squander.
Having done my stint at sea, I decided to become a landlubber in 1999. With a bit of VBA experience on the job, No native language skills, new country. It was a major challenge. And exactly that was something which I looked forward to. Long story short. I learnt the language (native =Dutch) at a speeding pace [and was asked to do a little speech in the town hall (request from the Mayor)], got a job and things began to shape up nice. I then took up Oracle and that was the turning point to my career.
I’ve (tried to) come in terms with a totally different kind of work floor here on land(and in vain). Which is TOTALLY HAPHAZARD!!!. The world here in the corporate world runs very differently. There are no dead lines, no sense of responsibility, too much aggression or no (effective) aggression at all. All that “deadly masala” that can make any well planned, organized team rot in no time. I have never been able to understand the idea of letting a “self serving” management using organizations as hopping stones to make their own ends meet. There is too much of the underutilized (if not totally ignored) chi. So much talent and so much waste. Too many opinions and no concrete decisions. Too much talk and no action. Too much retreat and no advance.
I personally think my orientation is thanks to all those people who I never had the time to "scan under my regressive microscope"(read = judge and mis-judge alike) but get up and work together with them. It has been been a "world experience"(as a friend puts it) for me. I propose that we start getting adaptive. Instead of bringing in software which will be “adaptive”, “on demand”, we must start tuning ourselves to dance in that rhythm. Learn to understand that together we have to churn out the goods out of that refinery. Together we need to march and there is NO TIME TO FRET.
B'cause of an open mind you see options, where others see nothing but 'difference=don't know it-so don't like it'
ReplyDeleteThanks for sharing, anonymous.
ReplyDeletehi sir
ReplyDeletethat was really a very tough path-way.I am glad you made it.wish you all the best and good luck.that was a very clear and indepth sight.Are you natively from India sir?(just asking no offence in anyways)
with best regards and wishes
Aman Sharma
Aman,
ReplyDeleteI was born in Goa and am of Indian origin. I'm a full red blooded jat :-).My Dad was in the Navy and I kind of didn't really mind taking to the seas. It actually turned out to be a pleasurable experience.
Sat Sari Akal Veer(hope you dont mind if i call you Veer!).
ReplyDeleteI thought so just wanted to confirm.I am from Punjab too.Thanx again for sharing the experiences of life.Wish you all the best and good luck in whatsoever you do.
Oh yes!can I ask you a tech question over here?I am a newbee in DBA(just started 2 years back), I am trying to install OracleEE817 on Solaris8 Intel edition.When I am trying to run Univ.Install,it says "cant find JRE env on the machine.install 1.1.7 or higher version."I downloaded JRE5.0 from javasoft.com but it didnt work too.Now they have 1.4.8JRE version on javasoft.com.Can you help me out with the exact version which will make the UI run smoothly on the system?
again thanx and best regards and wishes
Aman Sharma
For this version of oracle(817) you will need that specified version. Go to www.blackdown.org to get the 1.1.7 version.
ReplyDeleteBut if it's for learning purpose, then I'd strongly recommend you to download atleast Oracle 9iR2 freely avaliable for evaluation on otn.oracle.com.
Try also installing 9i on linux and windows to get a more grip on the DB/OS behavior.
Let me know, if this tip was helpful :-)
Tarry,
ReplyDeleteYou should read the short article of Hubert Rampersad. You two share a lot of thoughts.
grtz,
Angela
Wat Nederlandse managers moeten afleren
Hubert Rampersad
Kortzichtige, arrogante en onethische managers hebben een enorm destructief effect op de gezondheid van medewerkers en hun organisatie. Zo blijkt uit onderzoek dat meer dan de helft van alle werknemers in Nederland wel eens van organisatie of baan zijn veranderd door het toedoen van het gedrag van hun manager en dat mismanagement de oorzaak is van magere prestaties in hun functie. Ook diverse politieke leiders vertonen steeds vaker dit gedrag, hetgeen een ongunstige impact heeft op de prestaties van ons land. Het is daarom goed om eens even stil te staan bij wat managers zoal zouden moeten afleren.
Verkeerd zelfbeeld
Het vervelende is dat een behoorlijk aantal Nederlandse managers niet weten dat ze niet effectief kunnen managen en dat velen kortzichtig, arrogant, visieloos, inspiratieloos en niet actiegericht zijn. Erger nog: Ze weten niet dat ze dit niet weten. Hierdoor richten ze zonder dit echt te beseffen desastreuze vernielingen binnen organisaties aan. Zo blijkt uit een recent onderzoek uitgevoerd door Interview NSS dat veel Nederlandse managers een verkeerd zelfbeeld hebben. Ze vinden van zichzelf dat ze goed motiveren, stimuleren en naar hun medewerkers luisteren. Hun medewerkers ondervinden bij hun baas echter een schrijnend gebrek aan belangstelling en voelen zich nauwelijks gestimuleerd. Het onderzoek laat een groot verschil zien tussen hoe managers denken dat zij leidinggeven en hoe medewerkers dat ervaren. Zo vindt 86 procent van de managers dat ze oprechte belangstelling tonen, slechts 41 procent van hun medewerkers is het met hen eens. 84 procent van de managers is tevreden over zijn manier van leidinggeven, een magere 42 procent van de medewerkers is tevreden over hoe ze worden geleid.
Leiderschap in de 21ste eeuw
Veel domme managers gaan er nog steeds van uit dat salaris de grootste veroorzaker van motivatie is. Ze snappen nog steeds niet dat het bieden van nieuwe uitdagingen, het tonen van commitment, eerlijkheid, open staan voor feedback en het geven van ondersteuning en complimenten de belangrijkste motivatoren zijn. Ze beseffen niet dat organisaties levende organismen zijn waarin mensen leven en dat medewerkers als mensen behandeld dienen te worden en niet als slaven.Wat ze ook niet begrijpen is dat een gezonde thuissituatie onontbeerlijk is voor het leveren van topprestaties op het werk. Dit is een van de grootste uitdagingen m.b.t. leiderschap in de 21ste eeuw. In mijn nieuwste boek “Persoonlijke Balanced Scorecard” (Scriptum) focus ik met name op de nieuwe taak van managers om de levenskwaliteit van werknemers zowel op het werk als in de vrijetijd op basis van de hierin aangereikte methoden en technieken concreet te verbeteren. Medewerkers worden hierdoor in de gelegenheid gesteld steeds grotere uitdagingen aan te gaan, zich vrij en veilig te voelen en hierdoor te genieten van hun werk en gelukkig te zijn. Hierdoor wordt ook de levenskwaliteit van klanten en aandeelhouders verbeterd en worden ook zij gelukkig en tevredener. Managers moeten daarom eindelijk beginnen te beseffen dat een gezonde thuissituatie van medewerkers een belangrijke invloed op hun functioneren op het werk heeft en dat dit niet meer mag worden genegeerd. Ze moeten verder kijken dan hun neus lang is. Managers moeten nu ook beginnen te begrijpen dat wie niet in staat is goed te functioneren in zijn of haar gezin, dat ook niet in zijn of haar werk kan zijn. Het wordt daarom tijd dat managers het negeren van de prive-omstandigheden van medewerkers ook snel afleren.
Afleren
Het feit dat 75% van alle organisatieverander- en ontwikkeltrajecten in Nederland mislukken, heeft te maken met bepaalde gedragingen van Nederlandse managers die dit proces danig verstoren en frustreren. Dit gaat gepaard met weerstand tegen verandering en het creëren van onbekwaamheid. Het gaat hierbij om bijvoorbeeld: ego-gedrag, arrogantie, onbescheiden, verborgen agenda’s, liegen, eigen belang voorop stellen, excessieve CEO-salarissen, negeren van medewerkers, hoogdravend, doelloos, respectloos, misleidende informatie geven, achterhouden van informatie, een sfeer van angst en wantrouwen creëren, zich nergens aan storen, alles veel beter weten, medewerkers aan hun lot overlaten, geen aandacht aan hun ontwikkeling besteden, veel poldergepraat, slecht luisteren, ongeduldig, onbetrouwbaar, gesloten, afspraken niet nakomen, geen blijk van waardering geven, bij voorkeur via e-mail communiceren, onbereikbaar voor medewerkers zijn, geen drive tonen, geen hoge ethische waarden en normen erop nahouden, statusverschillen accentueren, bestraffen van medewerkers die fouten maken, zelfvertrouwen van medewerkers onderdrukken, etc. Het wordt tijd dat managers dit soort gedragingen snel afleren, in het belang van de gezondheid van hun medewerkers, het succes van hun organisatie en de economische ontwikkeling van ons land. Politieke leiders dienen hieruit lering te trekken in het belang van een beter Nederland.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hubert Rampersad is auteur van de internationale bestseller Total Performance Scorecard. Hij is chairman of the board of directors van TPS International Inc., San Francisco, USA.
www.Total-Performance-Scorecard.com
Indeed Angela,
ReplyDeleteHubert is very direct and a well known management guru. We ought to do something before we are suddenly thrown back into the dark ages(in management terms).
Thanks for the snippet. It's a good read.
Tarry